Το περιεχόμενο του άρθρου:
- Ειρήνη για το περιβάλλον
- Πειραματισμός με πράσινα αυτοκίνητα
- Αυτοκίνητα υδρογόνου
- Θα είναι τα ICE παρελθόν;
Όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σκέφτονται το πρόβλημα των περιβαλλοντικών ζημιών που προκαλούνται από κινητήρες εσωτερικής καύσης. Έτσι, ο Υπουργός Συνολικών Περιβαλλοντικών Μετασχηματισμών της Γαλλίας ανακοίνωσε την ανάπτυξη μέτρων για την πλήρη απαγόρευση της λειτουργίας αυτοκινήτων με κινητήρα αυτού του τύπου. Αν και η ομιλία του περιείχε ένα σχέδιο για το 2040, η ανησυχία ενός υπαλλήλου τόσο υψηλού επιπέδου δείχνει τη σοβαρότητα των προθέσεων.
Ειρήνη για το περιβάλλον
Στο Παρίσι, ήδη, αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες που κατασκευάστηκαν πριν από το 1997 δεν επιτρέπονται στους κεντρικούς δρόμους, έτσι ώστε να μην δηλητηριάζουν τον αέρα της πρωτεύουσας με τα καυσαέρια τους. Οι παραβάτες τιμωρούνται με πρόστιμο έως 70 ευρώ.
Νωρίτερα, η νορβηγική κυβέρνηση έθιξε επίσης αυτό το θέμα, και 4 κύρια κόμματα έχουν ήδη εκφράσει την έγκρισή τους για το νομοσχέδιο απαγόρευσης. Εάν οι υπόλοιποι βουλευτές συμφωνήσουν με τα επιχειρήματά τους, τότε σε αυτήν τη βόρεια χώρα, οι κινητήρες εσωτερικής καύσης στα αυτοκίνητα θα σταματήσουν να εγκαθίστανται ακόμη νωρίτερα - έως το 2025. Παραδόξως, τα υβρίδια που συνδυάζουν κινητήρες εσωτερικής καύσης με έναν εναλλακτικό κινητήρα μπορεί επίσης να απαγορευτούν, αν και η Νορβηγία είναι σήμερα ο ηγέτης στις πωλήσεις τους. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα πρέπει να αντικαταστήσουν πλήρως τους κινητήρες στα μοντέλα τους με υδρογόνο ή να στραφούν στην παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων.
Οι παραπάνω χώρες είναι έτοιμες να ενταχθούν στην Ολλανδία, τη Γερμανία, καθώς και σε πολλές πολιτείες της Βόρειας Αμερικής. Καθένα από αυτά λειτουργεί στο πλαίσιο της εφαρμογής της συμφωνίας για το κλίμα του Παρισιού, η οποία απαιτεί μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα έως και 95%. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ειδικών, η απαγόρευση των αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης θα συμβάλει σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν την καλή αποστολή, καθώς τέτοια οχήματα παράγουν περίπου το 1/5 όλων των παγκόσμιων εκπομπών.
Πειραματισμός με πράσινα αυτοκίνητα
Ο ενθουσιασμός γύρω από το παγκόσμιο σχέδιο μεταφορών ανάγκασε το κοινό, τους αναλυτές και τους μηχανικούς να βυθιστούν βαθύτερα στο πρόβλημα της παραγωγής αυτοκινήτων. Παρά το γεγονός ότι τώρα το 97% όλων των ευρωπαϊκών αυτοκινήτων είναι εξοπλισμένα με κινητήρα εσωτερικής καύσης, σχεδόν όλες οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν ρίξει τους μέγιστους πόρους στην παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων. Μόνο η Volkswagen σχεδιάζει να βγάλει τη γραμμή συναρμολόγησης έως και 3 εκατομμύρια από αυτά τα αυτοκίνητα ετησίως την επόμενη δεκαετία. Και η Daimler σχεδιάζει μια ολόκληρη σειρά ηλεκτρικών οχημάτων, που αποτελείται από δύο σεντάν και δύο SUV. Η μεγαλύτερη εταιρεία συμβούλων PwC προβλέπει ότι έως το 2028, το 30% της ευρωπαϊκής αγοράς αυτοκινήτων θα αποτελείται από ηλεκτρικά οχήματα. Το 28% θα παραμείνει για κλασικούς κινητήρες βενζίνης και ντίζελ, και το υπόλοιπο 14% θα κατανέμεται ομοιόμορφα μεταξύ άλλων πειραματικών τρόπων μεταφοράς.
Πίσω στη Σοβιετική Ένωση, οι μηχανικοί προσπάθησαν να πειραματιστούν με μια ποικιλία συσκευών αποθήκευσης ενέργειας, επιτυγχάνοντας εξοικονόμηση 45%. Η ιδέα του παραλογισμού του μηχανισμού των αυτοκινήτων έχει ενοχλήσει από καιρό τα επιστημονικά μυαλά. Πράγματι, ποιο είναι το χάσιμο της σπατάλης ενέργειας για τη θέρμανση του αέρα και του συστήματος πέδησης. Είναι πολύ σοφότερο να αναπτύξουν ένα είδος συσκευής αποθήκευσης για αυτό, με την ικανότητα που ακόμη και προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν ένα συμπιεστικό αέριο. Δυστυχώς, όλα τα παρόμοια σχήματα των προηγούμενων ετών αποδείχθηκαν πολύ πρωτόγονα, δεν είναι κατάλληλα για μαζική χρήση. Αλλά η σκέψη ενός υβριδικού αυτοκινήτου που μπορεί να αποθηκεύσει την ενέργεια που παράγεται κατά την πέδηση σε ειδικές μπαταρίες προβληματίστηκε σοβαρά από μηχανικούς και επιστήμονες από πολλές χώρες.
Η πρώτη σοβαρή εξέλιξη σε αυτόν τον τομέα μπορεί να ονομαστεί το Toyota Prius, το οποίο κυκλοφόρησε το 1997. Είχε έναν βενζινοκινητήρα 1,5 λίτρων που λειτούργησε σε έναν έξυπνο συνδυασμό με έναν ηλεκτροκινητήρα και γεννήτρια. Μαζί, ολόκληρη αυτή η δομή συνδέθηκε σε ένα πλανητικό κιβώτιο ταχυτήτων και ρυθμίστηκε από εξαιρετικά εξελιγμένα ηλεκτρονικά και η προκύπτουσα ενέργεια συσσωρεύτηκε σε μια υβριδική μπαταρία νικελίου-μετάλλου.
Τώρα είναι παράξενα αντιληπτό ότι το Prius χρησιμοποίησε μια γεννήτρια και έναν ηλεκτροκινητήρα ξεχωριστά, ενώ τα σύγχρονα ηλεκτρικά αυτοκίνητα τα συνδυάζουν από μόνα τους. Η καινοτομία, που αναπτύχθηκε από την Toyota, έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το κοινό, ειδικά μετά τον ενθουσιώδη αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος. Τα οφέλη του αυτοκινήτου ήταν προφανή:
- περιβαλλοντικά οφέλη,
- εξοικονόμηση που καταδεικνύεται κατά τη διάρκεια δοκιμών σε λειτουργία πόλης,
- τιμή συγκρίσιμη με τους παραδοσιακούς αντιπροσώπους βενζίνης.
Το αποτέλεσμα του "πρωτοποριακού" ήταν τόσο μεγάλο που οι άνθρωποι προτιμούσαν να μην δώσουν προσοχή στις ελλείψεις, αν και δεν ήταν λιγότερο προφανείς:
- Η μπαταρία, μαζί με όλες τις άλλες εγγενείς ηλεκτρικές αποσκευές, ζύγισε το αυτοκίνητο κατά επιπλέον 300 κιλά, τα οποία, κατά τη διάρκεια σταθερής κίνησης στον αυτοκινητόδρομο, έγιναν άχρηστα φορτία. Αν και η εξοικονόμηση έχει αποδειχθεί εμπειρικά, οι συνηθισμένοι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων που έχουν γίνει ιδιοκτήτες μιας σύνθετης και βαριάς μονάδας δεν ένιωσαν καθόλου απτή μείωση της κατανάλωσης καυσίμου.
- Η κρατική υποστήριξη με στόχο την αύξηση του ενδιαφέροντος για τις νέες φιλικές προς το περιβάλλον μεταφορές προκάλεσε αρνητικά συναισθήματα στην πλειονότητα των πολιτών. Δεδομένου ότι οι ιδιοκτήτες έλαβαν φοροαπαλλαγές και ορισμένες επιδοτήσεις για την αγορά και τη λειτουργία υβριδίων, ο προϋπολογισμός έπρεπε να συμπληρωθεί με την αύξηση των φόρων για άλλους αυτοκινητιστές που προτιμούν τα παραδοσιακά αυτοκίνητα.
- Για να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση ηλεκτρικών οχημάτων, πρέπει να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή βιομηχανία που να παρέχει στην αυτοκινητοβιομηχανία επαρκείς μπαταρίες. Και παράλληλα, το πρόβλημα της απόρριψης των μπαταριών που έχουν εξαντληθεί πρέπει να λυθεί, ώστε να μην οδηγήσει ξανά σε περιβαλλοντική καταστροφή.
Εν τω μεταξύ, η εικόνα με υβριδικά αυτοκίνητα μπορεί να περιγραφεί ως ενοικιαζόμενο κτίριο κατοικιών με επικοινωνίες, αλλά χωρίς καμία υποδομή, στην οποία θα λειτουργήσει για πολλά χρόνια ακόμη.
Ένα επαναφορτιζόμενο υβρίδιο μπορεί να γίνει ένα ενδιάμεσο στάδιο στη μετάβαση από κινητήρες εσωτερικής καύσης σε πιο προηγμένες μεταφορές. Από την ίδια την ουσία του σχεδιασμού, αυτό είναι το ίδιο ηλεκτρικό αυτοκίνητο, το οποίο, σε περίπτωση εξαιρετικά χαμηλής εκφόρτισης μπαταρίας, ξεκινά ένα μικρό ICE, το οποίο επαναφορτίζει γρήγορα τον κύριο κινητήρα. Οι Chevrolet και Opel δούλεψαν σε παρόμοια μοντέλα, αλλά οι πωλήσεις δεν παρουσίασαν εντυπωσιακά αποτελέσματα. Η έλλειψη ενδιαφέροντος εξηγείται από το γεγονός ότι ο χώρος που δίνεται για τον κινητήρα εσωτερικής καύσης και το ρεζερβουάρ αερίου θα μπορούσε να γεμίσει με μια επιπλέον μπαταρία για να πάρει ένα πραγματικό, πλήρες ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Στην πραγματικότητα, αποδείχθηκε όχι πολύ σαφής και όχι ο πιο λειτουργικός συνδυασμός, ο οποίος δεν βρήκε απάντηση στις καρδιές των οδηγών.
Αυτοκίνητα υδρογόνου
Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα μπαλονιών μπαράζ που τροφοδοτείται από κινητήρα υδρογόνου, αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί αυτό το αέριο για να αντικαταστήσει τον κλασικό κινητήρα εσωτερικής καύσης. Το μέτρο θα ήταν ευνοϊκό ενόψει της εκτεταμένης έλλειψης βενζίνης, ειδικά στο πολιορκημένο Λένινγκραντ, όπου η κατάσταση ήταν καταστροφική. Μολονότι οι κινητήρες υδρογόνου έπεσαν σε γρήγορη επισκευή, το ίδιο το καύσιμο καταναλώνεται σημαντικά πιο οικονομικά.
Το μπαστούνι αναλήφθηκε από την Ιαπωνία - το πρώτο υβριδικό αυτοκίνητο παραγωγής με υδρογόνο κατασκευάστηκε από την ίδια προοδευτική Toyota. Το υψηλής τεχνολογίας Mirai έχει επίσης τη δυνατότητα αποθήκευσης ενέργειας πέδησης στις μπαταρίες.Δύο δεξαμενές υδρογόνου βρίσκονται στο εμπρός και πίσω μέρος του αυτοκινήτου και έχουν σχεδιαστεί για 60 λίτρα το καθένα, το οποίο σας επιτρέπει να καλύψετε μια απόσταση 650 χιλιομέτρων με ταχύτητα 180 km / h χωρίς ανεφοδιασμό.
Το μηχάνημα είναι φιλικό προς το περιβάλλον, ήσυχο και το μόνο προϊόν της λειτουργίας του είναι το νερό που προκύπτει. Κατά συνέπεια, η τιμή για ένα μοναδικό μοντέλο φτάνει τα 60 χιλιάδες δολάρια, ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη όλες τις φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλες επιδοτήσεις.
Ωστόσο, υπάρχει πάντα τουλάχιστον κάποιο μειονέκτημα. Στην περίπτωση αυτή, δεν είναι ένα καλά ανεπτυγμένο σύστημα παραγωγής υδρογόνου. Εάν λαμβάνεται με ηλεκτρόλυση, τότε η ενέργεια που δαπανάται σε μεγάλους όγκους για την παραγωγή της, είναι πιο πρακτικό να συναντάτε άμεσα ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο.
Το μεθάνιο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, αλλά είναι ένας μη ανανεώσιμος φυσικός πόρος, για τη διατήρηση των οποίων αγωνίζονται ενεργά οι περιβαλλοντολόγοι και οι επιστήμονες.
Θα είναι τα ICE παρελθόν;
Προς το παρόν, πρέπει να παραδεχτούμε ότι εάν αντικαταστήσουμε όλα τα υπάρχοντα αυτοκίνητα που λειτουργούν με έναν τυπικό κινητήρα εσωτερικής καύσης με ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τότε ακόμη και όλα τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας στον κόσμο δεν θα είναι αρκετά για να τα φορτίσουν.
Αυτό ακολουθείται από το ήδη αναφερθέν πρόβλημα της μαζικής παραγωγής συμπαγών, χωρητικών μπαταριών αυτοκινήτων με την επακόλουθη διάθεσή τους.
Επομένως, τα επόμενα χρόνια, δεν προβλέπεται λογική εναλλακτική λύση στο παλιό καλό ICE. Όλες οι διαθέσιμες υποδομές - βιομηχανικές, κοινωνικές, οικονομικές - συνδέονται πολύ στενά με τη χρήση πετρελαίου. Φυσικά, θα θέλαμε να ελπίζουμε ότι τα καλύτερα μυαλά του κόσμου θα καταλάβουν πώς να αποφύγουν την πλήρη καταστροφή όλων των φυσικών πόρων. Ωστόσο, όλα τα τρέχοντα πειράματα κορυφαίων κατασκευαστών αυτοκινήτων δείχνουν απροθυμία να στραφούν σε εναλλακτικούς τρόπους μεταφοράς.
